ΞΕΚΙΝΑΜΕ!

Από το Μανώλη Γιούργο

Πριν από 35 (πότε πέρασαν,ε;) περίπου χρόνια πολλοί άνθρωποι του πνεύματος, προοδευτικοί διανοούμενοι κλπ., χαιρέτησαν το νέο τεχνολογικό επίτευγμα του video ως ένα βήμα για την ανεξαρτησία και την αυτονομία των ανθρώπων όσον αφορούσε (και συνεχίζει να αφορά) την διαχείριση του ελεύθερου χρόνου τους. Και μάλιστα προέβλεπαν ότι οι νέες αυτές συσκευές θα εξελίσσονταν και σε όπλα "αντίστασης" στον πολιτιστικό ετεροκαθορισμό τους. Δηλ. εφ' όσον θα μπορούσαν οι άνθρωποι να βλέπουν ανά πάσα στιγμή τις ταινίες και να ακούνε τη μουσική που θα γούσταραν (μετά από λίγο μας ήρθε και το CD) , έτσι θα μπορούσαν να αποτινάξουν τα πολιτιστικά δεσμά που θα τους επέβαλαν οι πολυεθνικές π.χ. της διασκέδασης, οι μηχανισμοί της τηλεόρασης κλπ. που μέχρι τότε, στην Ελλάδα ιδίως, ήσαν (όχι ότι έπαψαν να είναι, απλώς με την ιδιωτική τηλεόραση έχει κανείς την ψευδαίσθηση ελευθερίας επιλογών) μηχανισμοί κυβερνητικής προπαγάνδας, αλλά και ιδεολογικής χειραγώγησης.
Η τεχνολογική εξέλιξη συνεχίστηκε. Ήρθαν και τα DVD, τα PLAY DISC και τα BLUE RAY με καλύτερα αποτελέσματα στην αναπαραγωγή του ήχου και της εικόνας, αλλά και στην αποθήκευση των προτιμήσεων των ακροατών-θεατών. Αντίστοιχη ήταν και η εξέλιξη και στον απαραίτητο μηχανικό εξοπλισμό για αυτά τα μικρά δισκάκια που έκρυβαν μέσα τους αυτούς τους "θησαυρούς" της ψυχαγωγίας. Οι προφητείες των ανθρώπων της αρχής αυτού του κειμένου φαίνονταν ότι έβγαιναν αληθινές. Ο κόσμος κατανάλωνε ό,τι πράγματι επιθυμούσε, που το έβρισκε όποτε και όπου ήθελε, και μάλιστα φτηνά (βλ. video και dvd clubs) - μόνο τα CD μουσικής πωλούνταν σχετικά ακριβά. Με το internet και αυτή η "παραφωνία" για τους περισσότερους καταναλωτές και προς τους περισσότερους καλλιτέχνες, αμβλύνθηκε κατά πολύ. Έτσι η διασκέδαση και γενικά η διαχείριση του ελεύθερου χρόνου έγινε υπόθεση ιδιωτική. Ποιος ο λόγος να τρέχεις στα θέατρα, στους κινηματογράφους και στις αίθουσες των συναυλιών, όταν όλα μπορείς να τα έχεις στο σπίτι σου; Έτσι ένα καθεστώς της ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΕΥΣΗΣ επιβλήθηκε, και μέχρι σήμερα η επικράτησή του πρακτικά δεν έχει αμφισβητηθεί. Όταν και αν οι άνθρωποι βγουν από το σπίτι τους για να ψυχαγωγηθούν, αρκούνται, αλλά και φαίνεται να ικανοποιούνται, στον περιορισμένο ρόλο που τους επιφυλάσσουν οι νέες συνθήκες: του παθητικού καταναλωτή προϊόντων πολιτισμού. Μαζί με αυτές τις εξελίξεις, όπως ήταν αναμενόμενο, περιορίστηκε και η ανεξάρτητη ερασιτεχνική δημιουργία. Κόπηκε η φόρα που είχε φέρει η μεταολίτευση του '74, λίγες κυψέλες πολιτισμού απόμειναν να λειτουργούν στην εποχή της αμεριμνησίας και της ευφορίας, λίγοι μερακλήδες που η πλειοψηφία τους μέτραγε για "ψώνια" επέμεναν να εκφράζονται δημιουργικά και να επικοινωνούν με τους συνανθρώπους τους (με τους φίλους τους, τους συναδέλφους τους, τους γείτονές τους) μέσα από κάθε είδους τέχνες. Κυριάρχησαν οι "ειδικοί", οι επαγγελματίες των ΜΜΕ που μας έκαναν τη χάρη να εκθέτουν την πραμάτεια τους μόνο τα καλοκαίρια. Τους χειμώνες τους ακριβοπληρώναμε στα θέατρα, στα μπουζουκομάγαζα, στα "Μέγαρα" της διαπλοκής.

   Ώσπου, πριν από 4 περίπου χρόνια, μας καταπλάκωσε η κρίση. Κι όσο η κρίση βάθαινε και βαθαίνει, πού να βρεθούν τα ευρά για τα περασμένα μεγαλεία... Τώρα πάνε "οι φωλιές, πάν τα κοτσυφόπουλα, μόνο "Σταύρους" μας λένε - παραφράζοντας τον ζωντανό Σαββόπουλο του '79, και πρέπει να ξαναθυμηθούμε τις φωνές μας, τα πρόσωπά μας και τα σώματά μας, τα ταλέντα μας, όχι για τον ναρκισσισμό μας και την αναγνώρισή μας από τους άλλους ("κοινό και ατζέντηδες", πάλι κατά τον ζωντανό Σαββόπουλο), αλλά για να τα κοινωνήσουμε με τους συμπολίτες και αυτοί μαζί μας, για να φτιάξουμε όλοι μαζί τη δική μας παραμυθία-παρηγορία - όχι το παραμύθιασμα, σ' αυτούς τους δίσεκτους καιρούς.

   Οι "Αλληλέγγυοι Δρόμοι" αυτήν την ανάγκη αναγνωρίζουν και αυτό επιχειρούν με τη μουσική τους και τη θεατρική ομάδα. Η μουσική ομάδα έχει ήδη ξεκινήσει τις πρόβες της. Την Κυριακή 6/10/2013 λέει να ξεκινήσει και η θεατρική. Στις 19.30 με 20.00 στο "Ιδιόμελο", Ελευθερίου Βενιζέλου 17 & Βασ. Κων/νου στο Μαρούσι. Τηλ. 2106817042.

«…Πολιτισμός με δυναμογόνες αξίες είναι εκείνος που ενώνει τα άτομα σε ένα σύνολο οργανικό, που δεν τα παραθέτει σαν πλήθος ή τσούρμο. Είναι μέθεξη σε μια συλλογική περιπέτεια όντας συνάμα σύνδεσμος ατόμων και ομάδων με το ιστορικό τους παρελθόν...»

Άγγελος Ελεφάντης:

Αμερικανή κουλτούρα στην Ευρώπη:

 “Tίποτα το σκανδαλώδες”, εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ, 16/7/2000